Mam, mogen we samen slapen?

En toen kwam de vraag: "Mam mogen we samen slapen, broer en ik? "Euh, waarom dan?" "Omdat dit leuker zal zijn én dan hebben we een speelkamer ook".  Het eerste argument wou ik helemaal afwijzen maar op het tweede hadden ze wel een punt. Een speelkamer leek ons wel een goed idee. Dan kon al het speelgoed eindelijk eens op één plek en hadden ze voor zichzelf ook een leuke ruimte. Het was wel de bedoeling dat de slaapkamer dan ook echt om te slapen was, enkel leesboeken zouden nog toegelaten worden. De kinderen vonden het geweldig toen het verlossend antwoord kwam dat het daadwerkelijk mocht. Maar er was wel nog heel wat werk aan de winkel. Zo wilden we zeker alles opnieuw schilderen en dat in een neutraal kleur. Dit klinkt misschien wat saai maar toekomst gericht denken was echt wel de bedoeling. Tussen onze jobs en het huishouden door werd er dus druk geschilderd. het was vroeger klaar dan verwacht en het verhuizen kon beginnen. De meubels werden gemeten, meteen al wisten we dat we de kleerkasten niet zouden behouden. Ze hadden al een generatie overleefd maar waren eigenlijk aan vernieuwing toe. Omdat de kleren toch ergens moesten liggen dachten we meteen aan een dressing, deze was mogelijk omdat er in de slaapkamers een schouw aanwezig is met daarachter een wand en een lege ruimte. Zo verloren we geen plaats. Een volgend groot werk was het speelgoed sorteren en opnieuw in bakken steken. Labeltjes erop met wat er in zit en mooi stapelen op de rekken zodat alles netjes zichtbaar was. Op de laatste dag werden er een boekenrek, nachttafels en de bedden verhuist. We hadden alles goed bekeken wat waar kon staan. We maakten van het stapelbed 2 aparte bedden die elk in een hoek van de kamer kwamen te staan. Zo hadden beide kinderen toch het gevoel van een eigen hoekje te hebben. Als allerlaatste werden de details toegevoegd: Dekbedden, knuffels, beeldjes, nachtlampjes, kaders met posters erin. Het werd een mooi geheel. De kinderen en ook wij als ouders waren blij met het resultaat. Aanvankelijk waren de kinderen helemaal niet akkoord dat het stapelbed uiteen ging maar het mocht best eens wat anders zijn dan dat ze gewoon waren en toegegeven na de eerste nacht waren ze helemaal verkocht voor het concept. Ze hadden dan ook goed geslapen. De eerste week ging het heel erg goed, ze waren helemaal verzot op hun nieuwe kamer. Ook de speelkamer die er naast ligt werd ook gebruikt. het speelgoed van beneden kon helemaal in de speelkamer en dat was vooral fijn voor mama en papa. De tweede week werd er helaas vaak  gebabbeld en rondgelopen. Dus kwamen er een paar regels die we samen opstelden. In het weekend mocht er een boekje gelezen worden. In de week moest het onmiddellijk stil zijn na het verhaal van mama of papa. Tot nu toe houden ze er zich aan. Ik vermoed dat ze op een bepaalde leeftijd toch terug graag een eigen kamer zouden hebben en dat is dan ook weer mogelijk. Nu moeten ze vooral genieten van hun eigen keuze en elkaar.

Slapen jullie kinderen samen?